Pracownicze Plany Kapitałowe w skrócie

Pracownicze Plany Kapitałowe w skrócie

Pracownicze Plany Kapitałowe (PPK) to system długoterminowego oszczędzania (na emeryturę bądź pierwsze mieszkanie), w którym gromadzone są prywatne oszczędności. Wpłaty na konto PPK będą pochodzić z trzech źródeł: od pracodawcy, pracownika i państwa.
Czasu zostało już coraz mniej, a podpisanie umowy o zarządzanie PPK przez Pracodawcę jest obowiązkowe. W skrócie wypisałam poniżej najważniejsze informacje, o szczegółach możemy porozmawiać osobiście lub przez telefon. W internecie można już znaleźć sporo informacji, m.in. na stronie: www.mojeppk.pl

Zachęcam do zainteresowania się tym tematem, bo niestety każdy Pracodawca musi go wdrożyć w swojej firmie prędzej czy później.

Pracodawca zawiera dwie odrębne umowy:

  1. umowę o zarządzanie PPK z instytucją finansową (np.: PZU, Compensa, Allianz ) wybraną w porozumieniu z pracownikami;
  2. umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osób zatrudnionych.
  • do 27 października 2020 r. umowa o zarządzanie – firmy zatrudniające co najmniej 20 osób według stanu na dzień 31 grudnia 2019 r. oraz do 10 listopada umowa o prowadzenie PPK
  • do 1 stycznia 2021 r. – pozostałe podmioty, firmy zatrudniające poniżej 20 osób.

Mimo, że program jest obowiązkowy dla Firm, to dla samego zatrudnionego jest on dobrowolny. To pracownik (każdy, za którego firma odprowadza składki na obowiązkowe ubezpieczenia emerytalne i rentowe do ZUS z tyt. umowy o pracę lub umowy zlecenie) zdecyduje czy chce należeć do PPK, czy nie. Raz zapisany może z niego w każdej chwili wystąpić, bez żadnych konsekwencji.

Program charakteryzuje automatyzm zapisu osób zatrudnionych, które ukończyły 18. rok życia, a nie ukończyły 55. roku życia. Po ukończeniu 55. roku pracownik samodzielnie składa wniosek o przystąpienie do programu. Pracownicy mogą złożyć oświadczenie o rezygnacji z przystąpienia do PPK, jednak należy przygotować się na kontrolę Państwowej Inspekcji Pracy, jeżeli zbyt dużo zgłosimy wniosków o rezygnację w danej firmie.

Do PPK nie mogą przystąpić osoby, które ukończyły 70. rok życia. Pracodawca zatrudniający co najmniej jedną osobę, która podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym, dokona wyboru instytucji finansowej zarządzającej PPK pracownika i za jej
pośrednictwem otworzy dla niego imienny rachunek, na którym będą gromadzone oszczędności.

Pracodawca i pracownik przekazują do PPK wpłaty podstawowe. Ponadto zarówno pracodawca, jak i pracownik mogą zadeklarować przekazywanie wpłat dodatkowych (dobrowolnych). Ich wysokość naliczana jest procentowo od wynagrodzenia brutto pracownika.

Wpłaty podstawowe pracownika, który przystąpi do programu, będą obliczane i pobierane przez pracodawcę w momencie wypłaty wynagrodzenia. Pracownik będzie co miesiąc przeznaczał na swój rachunek PPK środki w wysokości 2 proc. swojego wynagrodzenia brutto.

  • Oszczędzający otrzyma od państwa jednorazowo 250 zł tzw. wpłaty powitalnej. Następnie – co roku, po spełnieniu określonych warunków, będzie zasilać rachunek pracownika kwotą 240 zł.
  • Wysokość wpłat finansowanych przez pracodawcę
    • wpłata podstawowa (obowiązkowa): 1,5 proc. wynagrodzenia brutto;
    • wpłata dodatkowa (dobrowolna): do 2,5 proc. wynagrodzenia brutto.

Dla Biura Rachunkowego będzie to dodatkowy obowiązek wygenerowania pliku i zapisania na portalu firmy u partnera PPK, coś na zasadzie deklaracji ZUS, tylko mniej zautomatyzowane. Pracownik biura będzie posiadał osobny login dla każdej firmy, i będzie musiał wczytać wygenerowany plik z programu płacowego plik.